Opvoeden komt neer op leren en loslaten. je leert je kind praten (en daarna om zijn mond te houden) en je geeft je kind een goed stel normen en waarden mee. Een van die normen die je je kind vast hebt geleerd, is dat je anderen niet stiekem achter hun rug moet gaan controleren. En dat je nooit zonder te kloppen de slaapkamer van je ouders binnen moet komen!

Eigen domein
Er zijn nogal wat ouders die het moeilijk vinden dat die regels twee kanten uit werken. Wanneer je brandt van nieuwsgierigheid of bezorgd bent, kan het verleidelijk zijn om onverwacht de kamer van je kind binnen te stappen. Niet doen. De kamer van je kind is zijn of haar eigen domein. Het is de plek waar je zoon of dochter zich terug kan trekken en waar zijn of haar regels gelden.

Gun je kind het recht om zich af te sluiten van de wereld. Denk aan je eigen puberteit. Je herinnert je vast dat je het je ouders kwalijk nam als ze jouw recht op privacy schonden en onverwacht je wereld binnenstampten. Zorg er dus voor dat je niet in de fout van je ouders stapt, en betreedt de kamer van je kind alleen als hij dat zelf wil.

Je kunt van je kind niet verwachten dat ie met respect omgaat met jou als jij je kind zelf respectloos behandeld. Geef je kind dus de privacy die hij of zij nodig heeft. Je kind is geen kleuter meer die bij de hand gehouden moet worden, maar een onstuimige tiener die met vallen en opstaan zoveel mogelijk zelf z'n weg zoekt naar volwassenheid.

Prive-detective
Heb je het idee dat je kind iets achterhoudt of je besodemietert? Daar heb je dan vast wel gegronde redenen toe. Maar het pleit je niet vrij om de privacy van je kind te schenden.
Confronteer je kind met je vermoedens, maar ga niet op zoek naar bewijs dat je vervolgens op tafel kunt gooien. Je beschadigt het vertrouwen dat je kind in jou heeft meer dan je je voor kunt stellen als je als een prive-detective op zoek gaat naar bewijzen.